Біздің ауыл Арал ауданынан үш-төрт сағаттық жерде ит арқасы қиянда орналасқан. Осынау жүз  түтінді ауыл Арал ауданынан да, Арал теңізінен де алыс, ит байласа тұрғысыз сары құмның арасында. Соры бетіне шыққан тұзды даладағы қалқиған жалғыз ауыл болғандықтан ба жұрттың бәрі ауылымыздың Бірлік деген атын атамай Жалаң деп кеткен. Жалаң десе жалаң. Төңірегінде мазарлардан басқа ештеңе таппайсың. Бала күнімде әжемнен ауылымыздың неліктен айдалада орналасқанын сұрайтынмын. Сонда қарт әжем бір күрсініп алып былай дейтін: «Еее, шырағым! Біз кезінде ауылымызды Арал теңізінің жағасына қондырған...

     Жаздың ми қайнатар аптап ыстығынан кейінгі қыркүйектің алғашқы суығы Марқакөл маңындағы ақбас тырналарды бір сілкіп алды. Қаншама айғы жайбарақат өмірден кейін келген күздің бірінші суығы олардың жылы жаққа ұшатындықтарын естеріне салғандай. Көп ұзамай үйреніп қалған далаларын артқа тастап Оңтүстікке бет алмақ. Алда оларды ұзақта қиын сапар күтіп тұр. Жол азабы-көр азабы демейме осынау машақаты көп алыс жолға ақбас тырналардың тобын бастар қораздар жəне мекиендер қала берді олардан өрбіген бастарына ақ түсті кекіл енді шыға бастаған жас тырналарда бірдей дайындалуда....

Алматы-Шаржы рейсі. Ұшаққа өмірінде бірінші рет мінген Ақниет әуежайға келгелі айналасына таңырқап жүр еді, салонға жайғасқанда тек араб елдерінің ұшақтарында ғана айтылатын «сапар дұғасын» естігенде тіпті қатты таңғалды. Ұшақпен алғаш ұшу өміріндегі есте қаларлықтай сәттерінің бірі. Қалай болар екен? Жұрттарға қарап Ақниет те қауіпсіздік белдігін тақты. Ұшақ қозғала бастады. О, тоба оңай нәрсе емес екен. Ұшақ ә деп орнынан қозғала бастағаннан-ақ бағанағыдай айналасына таңғалып жалтақтауын қойды. «Ұшақта адамдар тек бір Құдайға ғана табынады» деген достарының сөздері...

Араб еліндегі бір дәрігер замандасымыз өзінің әлеуметтік парақшасында басынан өткен қызықты оқиғасымен бөліскен екен. Оқып, әсерленіп қазақ  тіліне аударғанша асықтық. Сонымен дәрігер бүй дейді: "Бір күні менің алдымда сан түрлі ауыртпалықтардан жаны қиналған, тірліктің тапшылығы мен түрлі қиындықтар тығырыққа тіреп, қайғы-қасірет әбден қажытқан, жүзі шаршаңқы, еңсесі түскен бір жігіт мұңын сейілтер, өмірге қайта серпін берер кеңес сұрағалы келді. Мәселенің мән-жайына әбден қанған соң жас жігітке «Юсуф» сүресін оқуды насихат еттім. Жігіт алғашқыда менің дәрілерді қабылдаудың...

  Бірде жазушылар одағында бір топ қаламгерлер жиналып қалған екен. Әңгімеден әңгіме шығып араларындағы біреуі орысша бір жазбадағы "на столе ничего нету" деген сөзді әрқайсыларымыз өзімізше аударып көрейік депті. Бірі "үстелдің үстінде ештеме жоқ" деп аударса  басқа біреуі "үстелдің үстінде дым жоқ" деп тәржімалапты. Кезек араларында отырған Қалтай Мұхаммеджановқа келгенде ол кісі әлгі сөзді "дастарханның беті жылан жалағандай" деп аударып әріптестерін бір риза қылып қойған екен. Пы.сы: Егер аудармаларымыз сәтсіз шығып жатса ол ана тіліміздің жұпынылығынан емес керісінше біздің...

  Бірде бір жас жігіт досының үйіне қонаққа барады. Қонақасы беріліп, шәй ішіліп бәрі мәре-сәре болып жатқанда әлгі жігіттің көзі көрші бөлмедегі түрлі-түсті конструкторлармен "ғажайып қала" тұрғызып жатқан досының ұлына түседі. Жанына барып кішкентай жеткіншекті әңгімеге тартып: -Балам айтшы осы сен өскенде кім болғың келеді?,-десе жас бала: -Мен өскенде президент боламын,-дейді жанары от шашып. Қаршадай жастың жауабына таңырқаған жігіт тағы сұрақ қояды: -Ал президент болсаң не істер едің? Бала: "Мен президент болсам ана көшеде үйсіз қаңғып жүрген міскіндерге жәрдемдесер едім",-деп...

Мұхаммед ибн Сүлеймен «құрметті күйеу бала» деген лақап атпен танымал болған кісі екен деседі.  Құрметті күйеу бала  жасөспірім шағында білім алып жүріп түн жарымда  сығырайған шаммен де сабақ оқитын. Бір күні осындай білім кештерінің бірінде оның үйінің есігі қағылады. Беймезгіл уақытта есігінің қағылғанына қайран қалып жолаушы болар деп есігінің тұтқасына қол созады. Ашса қарсы алдынан сұлу әрі өрімдей жас қыз тұр. Бұл жолаушы қыз өзінің алыс сапардан шаршап келе жатқанын және осы үйден басқа өзге үйлердің шамдары сөнулі екенін, шарасыздан есік қаққанын айтады. Не...

Сəбет заманында əскерде жүрген көкемізге ауылынан хат келіпті. Хатты оқыған көкеміз көзіне жас алған екен. Сөйтсе хатта əкесі: "Балам, қала мен ауылымыздың арасына асфальт жол салды",-деп жазыпты. Көкемнің не үшін көңілі босағанын естіген достары "ауылың мен қала арасына асфальт жол салса қуанбайсыңба",-десе көкеміз басын шайқап: "қайтіп қуанайын енді қаланың ылаңының бəрі ауылды оп-оңай жайлайтын болды",-деп терең күрсінген екен. Байғұс көкем берекесі тасып, сүттей ұйып, дəстүрін кие тұтып отырған қазақы ауылының болашағына алаңдаған екен-ау.